Zo ga je om met de driftbui van je peuter of dreumes

Hard huilen, schreeuwen, slaan en niets meer willen. Soms lijkt het alsof er geen land mee te bezeilen is als jouw peuter of dreumes driftbuien heeft. Als ouder is het af en toe om gek van te worden. Hoe kun je hier het beste op reageren? Wat moet je vooral wel en niet doen als je peuter of dreumes een driftbui krijgt? In deze blog leggen we uit hoe jij het beste met de driftbuien van jouw kind om kunt gaan. Zo kun jij positief opvoeden zonder strijd!

Laten we vooropstellen: het is niet raar als jouw kind zo nu en dan woede-uitbarstingen heeft. Driftbuien horen bij de emotionele ontwikkeling van een peuter en dreumes. Hoe vervelend dit ook is (en zeker als het in het openbaar gebeurt), weet dat je niet de enige ouder bent die hiermee worstelt. Het ís ook lastig om met de driftbuien van een peuter of dreumes om te gaan. Maar er zijn een aantal dingen die jij als ouder kunt doen om je kind zo goed mogelijk te helpen.

Wat zijn driftbuien?

Om te beginnen een korte achtergrond bij het fenomeen driftbui. De meeste ouders zullen de driftbui wel herkennen. Je peuter begint hard te huilen en gaat soms schreeuwen, schoppen en slaan tot het punt dat je denkt: ‘wie ben jij en wat heb je met mijn kind gedaan!?’.

Driftbuien worden vooral gelinkt aan de peuterpuberteit (2-4 jaar) maar kunnen al vanaf 1 jaar voorkomen. Naarmate je kind ouder wordt, neemt de intensiteit en frequentie ervan af. Wat je ziet bij een driftbui is een boos kind, maar in het hoofd van jouw kind gebeurt een heleboel. In deze leeftijd zijn cruciale delen van de hersenen – zoals ratio en emotioneel bewustzijn – nog niet ontwikkeld. Daardoor worden kinderen soms in één keer overweldigd door hun emoties, zonder dat ze dit zelf kunnen verklaren. Alle alarmbellen gaan af in hun hoofd en ze kunnen niet meer bij hun ratio. Je kunt het zien als een tijdelijke kortsluiting. Kinderen worden zelf ook overvallen door hun driftbui. Zij hebben op dat moment heel sterke emoties en die moeten er simpelweg uit.

Wat te doen bij driftbuien peuter?

Maar hoe ga je als ouder het beste om met de driftbuien van jouw peuter? Opvoedcoach Sophia van Splunteren geeft vijf goede tips die je kunt gebruiken als je peuter driftbuien heeft. En het belangrijkste: probeer allereerst zelf kalm te blijven en zorg dat je niet boos wordt op je kind.

Kom niet met rationele argumenten

Je kent het vast: je komt na een lange, vervelende dag op werk thuis en je wilt je hart luchten. Die ene collega kwam weer met een rotopmerking, het schoot niet op met het project waar veel druk achter zit én tot overmaat van ramp stond je een dik uur in de file. Pff, rotdag.

Terwijl jij middenin de frustratie van de dag zit, staat de ander al klaar met – uiteraard goedbedoelde – adviezen. Die wil helpen met het project, kent nog iemand die dit kan doen én weet een betere route om de files te vermijden.

En jij denkt alleen maar: laat me ventileren! Over een uur ben ik de eerste die de goede oplossingen en suggesties wil horen, maar ik wil nu mijn verhaal kwijt. Je wilt je hart luchten en begrip krijgen. Om daarna vol goede moed verder te gaan.

Herkenbaar he? Als volwassenen hebben we hier een handje van. Ook als ons kind driftbuien heeft. Want als jouw peuter ’s ochtends zijn schoenen niet aan wil trekken en het op een krijsen zet, kom jij waarschijnlijk met rationele argumenten waarom die schoenen toch aan moeten: ‘Je kunt toch niet op blote voeten naar school!?’ of: ‘We hebben haast, trek die schoenen aan anders zijn we te laat.’ Terechte argumenten. Maar niet wat je peuter nodig heeft.

Wanneer peuters driftbuien hebben, kunnen ze niet bij hun ratio. Ratio is ook niet wat ze op dat moment nodig hebben. Hun gevoelens moeten niet weggerationaliseerd worden, maar juist worden doorvoeld. Als jouw peuter een woedeaanval krijgt, is het niet vatbaar voor redenen om toch de schoenen aan te trekken. Wat je kind nodig heeft, is dat jij afstemt of zijn of haar gevoel en dat gevoel er laat zijn.

Denk maar aan jezelf als je je hart wilt luchten. Je bent niet ontvankelijk voor oplossingen, omdat je eerst door je gevoelens heen moet. Bij peuters is dat precies zo! Als je de volgende keer op het punt staat er een rationeel argument in te gooien bij je schreeuwende kind, denk dan twee keer na. Is dat wat ze nu nodig hebben? Of moeten zij ook door hun gevoelens heen? Kun je begrip tonen in plaats van met argumenten komen?

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Sophia ⭐️ Sprankelend ouderschap (@kleinegrotemensen)

Flink zijn hoeft niet

Misschien denk je bij het vorige voorbeeld: waar gáát dit over? Schoenen die mijn peuter niet wil aantrekken? Zo erg is dat toch niet? Moeten ze dat doorvoelen? ‘Niet aanstellen’, denk je terwijl je die schoenen aan de voeten probeert te duwen om tóch op tijd de deur uit te gaan.

Ergens is het logisch, want we willen peuters opvoeden die ‘flink zijn’ en niet om ieder wissewasje huilen. We willen ze voorbereiden op het volwassen leven waarin je tegen een stootje moet kunnen. Want zeg nou zelf: je kunt als volwassene niet in huilen uitbarsten als je favoriete broodje op is of als iemand iets onaardigs tegen je zegt.

Allemaal waar. Alleen niet als je een dreumes of een peuter met een driftbui bent. Het is voor kinderen juist goed om hun emoties eruit te laten. Kinderen doen dat op een pure manier. Als ze blij zijn, huppelen en springen ze om de blijdschap eruit te laten. En zo moeten we kinderen ook de ruimte te geven om hun verdriet of boosheid eruit te laten door het op een huilen te zetten. Ook als het om iets gaat wat – in onze ogen – niet zo erg is.

Probeer uit je hoofd te zetten dat een kind flink moet zijn. Ook al vind jij het niet zo erg, voor je kind is het op dat moment wél erg. Ook is jouw kind waarschijnlijk niet overstuur om het ene ding dat nu gebeurd is, maar over een aantal dingen bij elkaar. Het enige wat hij of zij nodig heeft, is dat je er voor hem bent en dat zijn of haar emoties de ruimte krijgen. Want door juist door ruimte te geven aan emoties, kunnen peuters stevig in hun schoenen aan. Zo leren ze om hun emoties te reguleren en kunnen ze beter met de buitenwereld omgaan.

Negeer je kind niet

Op een gegeven moment weet je ook niet meer wat je met de woedeaanvallen van je peuter of dreumes aan moet. Het blijft maar doorgaan. En jij denkt: als ik het gewoon negeer, gaat het misschien wel over.

Maar bij een driftbui van kinderen is dit niet de manier. Denk aan wat er in het brein gebeurt als een peuter of dreumes driftbuien heeft: kortsluiting en alarmbellen. En dat is geen fijn gevoel. Op dat moment heeft jouw kind juist liefde en het begrip van een ouder nodig. Als jij wegloopt of geen aandacht aan je kind besteedt, werkt dat averechts.

Natuurlijk is het af en toe lastig om met je kind om te gaan als er geen land mee te bezeilen is. Misschien voel je dat je zelf boos wordt of komen machteloze gevoelens naar voren. En het laatste wat je wilt is schreeuwen tegen je peuter of dreumes in de supermarkt dat het ‘nu echt klaar is!’.

Daarom voelt negeren als een ‘veilige’ optie om te voorkomen dat je zelf boos wordt. Maar weet dat het normaal is dat je emoties en triggers hebt. Als je dit voelt, pak een moment voor jezelf. Blijf altijd bij je kind in de buurt, maar stap er niet meteen op af om actie te ondernemen. Haal eerst diep adem en zodra je rustiger wordt, loop je naar je peuter of dreumes toe om er voor hem of haar te zijn.

Geef geen straf als je peuter of dreumes driftbuien heeft

Het liefst straft niemand een kind, maar als hij of zij voor tiende keer niet luistert ben je als ouder soms ten einde raad. En val je terug op wat je vroeger hebt gezien: straf. Als je iets doet, heeft het consequenties. ‘Als je nu nog een keer niet luistert, mag je vanavond niet op de iPad. Of: ‘Als je nu je bord niet leeg eet, krijg je geen toetje.’

Misschien hoorde je dit soort dreigementen in je jeugd of zag je het bij vrienden en familie. Maar deze opvoedstijl is achterhaald en niet wat kinderen nodig hebben. Zij willen juist erkend en herkend worden in hun emoties, en niet gestraft worden voor hun gevoelens. Ook leert een peuter of dreumes niet van straf en krijg je gedrag wat je juist niet wilt. Ze gaan bijvoorbeeld dingen stiekem doen om straf te ontwijken. Ook voelt een kind zich door straf alleen maar slechter, waardoor ze slechter gedrag gaan vertonen. De manier om kinderen weer uit deze negatieve spiraal te halen, is door ze positieve aandacht te geven.

Zo is het ook met een driftbui van een peuter of dreumes. Je kunt dreigen en straffen wat je wilt, maar wat je kind nodig heeft is begrip. Positieve aandacht en erkenning voor wat hij of zij voelt. Ook als jij denkt: waar gáát dit over? Het verkeerde bord voor de neus van je kind neerzetten kan een heel drama zijn. Ook als jij dat niet begrijpt. Stel dus je grenzen, maar straf je peuter niet voor een woedeaanval.

Cijfer hun verdriet niet weg

Laten we het hebben over het stellen van die grenzen. Want een ‘nee’ is een ‘nee’ (en moet dat ook vooral blijven). Probeer daarom niet toe te geven als je kind driftbuien heeft. Ook al sta je middenin de Etos met een krijsend kind dat snoepjes wil en een caissière die je aankijkt met een ‘doe er in godsnaam wat aan’-blik.

‘Nee’ zeggen tegen je peuter of dreumes is het stellen van een grens. Of dat nou gaat om langer opblijven, een tv-programma wat ze niet mogen kijken of een snoepje dat ze graag willen. En jij wilt natuurlijk het liefst dat jouw kind een ‘nee’ gewoon accepteert. Maar kinderen mogen teleurgesteld zijn bij een nee. Ze mogen niet blij zijn met jouw grens.

Hoe zeg je op een goede manier ‘nee’ tegen jouw peuter of dreumes? Lees hier 3 voorbeelden die je kunt gebruiken

Dat betekent niet dat je die grens niet mag stellen, maar je kunt op dat moment niet van je peuter of dreumes verwachten dat hij of zij zich daar makkelijk overheen zet. Voor je kind is het een teleurstelling. Ook als het alleen maar om een snoepje ging.

En om weer even terug te gaan naar de ratio: een kind heeft geen rationele argumenten nodig voor die ‘nee’. Je kunt uitleggen dat ze straks gaan eten en dat ze daarom geen snoepje krijgen, maar dat helpt het gevoel van je peuter of dreumes niet. Erken daarom zijn of haar gevoel. Sta stil middenin in die Etos en zeg: ‘ah lieverd, ik snap dat jij zo graag een snoepje had gewild. Dat vind je natuurlijk zo lekker he.’ Laat ruimte voor die gevoelens.

Zelfverzekerd opvoeden als je peuter of dreumes driftbuien heeft

Als jouw peuter of dreumes driftbuien heeft, blijft dat natuurlijk lastig om mee om te gaan. Het zal ook niet iedere keer goed gaan, maar onthoud: jij bent ook maar een mens! Negeer je kind in ieder geval niet tijdens een driftbui en geef hem of haar geen straf, want dat werkt averechts en is niet wat je kind nodig heeft. Probeer je eigen rationele argumenten in te slikken en stap af van het idee dat kinderen zich niet moeten aanstellen en ‘flink moeten zijn’. Dat worden ze juist door hun emoties te doorvoelen. Laat dus ruimte voor de emoties van je kind en laat hun gevoelens er zijn.

Dat is misschien makkelijker gezegd dan gedaan. Want hoe herken je de emoties van je peuter of dreumes? En hoe ga je daar op een goede manier mee om? Opvoedcoach Sophia van Splunteren heeft daarvoor de emotiegids ontwikkeld. Dé gids die je had willen hebben toen je kind geboren werd. Na het lezen van deze gids:

Ken je de oorzaken van de driftbuien van jouw kind
Weet je wat je wél moet doen als je kind driftbuien heeft
Krijg je boordevol praktische tips én voorbeeldzinnen die direct effect hebben

Wil jij ook op een effectieve manier omgaan met de driftbuien van je kind? Geen ‘doe ik het wel goed?’ gedachten meer in je hoofd? De emotiegids koop je voor 24,95 inclusief btw.